آنالیز موقعیت ومکانی
آنالیز وسایت
توضیحی ووبر روند کار
موقعیت مکانی بنا
قسمت پایین تصویرآموزشی _ قسمت بالای تصویرکارگاه ها_ چپ و راست درهای ورودی
توضیحات پلان:
سه بعدی فضاهای داخلی
راه های تهویه هوا
اهمیت تهویه هوایی :
بررسی ورودی و نماهای مختلف از ساختمان
تلفیق پلان و پرسپکتیو بنا
ورودی ساختمان و نحوه توضیع و بارگزاری های ترافیکی در ابعاد
نماهای مختلف از مسیر های ورودی

پروژه پاورپوینت تحلیل دانشکده هنر زیبا

این مطلب شامل پروژه پاورپوینت تحلیل دانشکده هنر زیبا میباشد که برای مطالعات اولیه طراحی دانشکده هنر آماده شده است
مقدمه
مشخصات بنا
جزییات بنا
پلانهای بنا
سایت پلان
پلان طبقات
تحلیل پلان
کیفیت فضایی
دیاگرام ارتباطی
تصاویر
نماهای دانشکده

خرید فقط همین پروژه :

تاریخ و گردشگری در کشور مصر درهم آمیخته است. به تازگی در شهر اُقصر این کشور، مکانی با یک کپی دقیق از مقبره توت عنخ آمون، جوان ترین فرعون مصر، برای بازدید علاقمندان گشایش یافت. این مکان بسیار شبیه به مقبره اصلی است که سه هزار سال قدمت دارد و در سال ۱۹۲۲ میلادی توسط هاوارد کارتر، باستان شناس بریتانیایی کشف شده است.

به گفته کارشناسان این کار را می توان انقلابی برای حفاظت از آثار باستانی مصر دانست. علت ایجاد و راه اندازی این مکان، بسته شدن مقبره اصلی است که پس از چند دهه بازدید گردشگران بشدت آسیب دیده بود. جیمز موران، رئیس هیات نمایندگان اروپا در مصر می گوید: ” این یک کار کاملا منحصر به فرد است و اولین بار است که در مصر چنین چیزی می بینیم. این کار باعث جذب گردشگران زیادی در آینده می شود زیرا یک کپی بسیار عالی از آرامگاه اصلی است. آنها همچنین چیزهایی را در درون این آرامگاه اضافه کرده اند تا مردم بهتر درک کنند که توت عنخ آمون که بود و آرامگاه او چگونه کشف شد. اینجا هم یک موزه کوچک و هم یک مقبره است، و من که سه یا چهار بار مقبره اصلی را دیده ام تفاوتی در این دو اثر نمی بینم.”

این موزه، یکی از پیچیده ترین مدل هایی است که تاکنون ساخته شده است. برای ساخت یک نمونه بی عیب و نقص، ۱۰۰ میلیون نقطه از هر متر مربع از آرامگاه اصلی، با تمام رنگ ها و اشکال آن توسط پرتوهای لیزری به دقت کپی برداری و سپس بازسازی آن آغاز شده است. بعضی از قطعات به کار رفته در بنای جدید دارای ابعادی به کوچکی دو دهم میلی متر هستند. شرکت اسپانیایی “فکتوم آرت” مجری این پروژه، ساخت مدل های مشابه دیگر اماکن باستانی مصر را نیز آغاز کرده است.

روزنامه ایران – شماره ۵۶۵۷ – ۹۳/۳/۸ – صفحه ۸ (فرهنگ و هنر)
نویسنده: حسین فروغی*
هنر هفتم (سینما) هماره قرابت آشکاری با هنر معماری که آمیخته ای از ایده، طرح، خلاقیت و… است، دارد؛ هنری کاملاً مهندسی و تعریف شده با تاثیر پذیری از ذوق بهینه که شالوده کارکرد صحیح است. در واقع معماری ساختن بنا همراه با دانش هنر و طراحی و برآورنده یا در برگیرنده پیش نیازها و نیازهای اکثر هنرهای زیبا به شمار می آید.
می توان در یک دیاگرام فضای معماری تمام هنرها را تجسم کرد. همان گونه که در فضای معماری باید چیدمان هشیارانه، محتاطانه و گاهی جسورانه انجام شود «سینما» هفتمین هنر را نیز این گونه شامل می شود.
هنر ذاتی، هنر اکتسابی و هنر مشقی همراه با آموزش و راهنمایی های تخصصی در تمامی حوزه های هنری حرف اول را خواهد زد. تمامی هنرها در یک قالب و فضای تعریف شده و با هماهنگی فریم فریم نکاتی است که در جای جای اثر خودنمایی می کند. معماران سینما همان بنا کننده «سازه ای» هستند که فیلم یا سینما نام دارد.
هنر معماری در بافت تعریف شده خود پاسخگوی هنر و طراحی و ساخت سازه ها با توجه به نیازهای دربرگیرنده و زیباشناسانه است. به تعبیری این بدان معناست که معماری سینما دست پرورده مادر خود همان هنرهای زیبا، شناسانده می شوند.
پیوند ناگسستنی سینما و معماری تاثیر بسیار و متقابلی در این دو هنر بر جای گذاشته و به نوعی متمم و مکمل یکدیگر شده اند. سینما و معماری دانسته ها و خواسته های مشترک بسیاری دارند، درعین حال هر دو هنر نیاز به همکاری و تلاش گروهی برای پیشبرد اهداف و پروژه خود دارند. هر دو هنر نیاز به طراحی، متخصص، تکنسین و… دارند همان گونه که یک مهندس معمار تمام ایده ها و خلاقیتش قبل از اجرا در خیال خود پرورش می دهد، سینماگر هم قبل از اجرا تمام خواسته ها و ایده هایش را در مخیله اش مرور می کند.
یک مهندس معمار باید اشراف کامل به تخصص هایی که برای برآوردن پروژه سازه اش نیاز دارد داشته باشد، در سینما نیز فیلمساز، صاحب امضا و خالق اثر «فیلم» تمام مسئولیت های اجرا را عهده دار شده و باید با آگاهی و اشراف کامل بر دانسته هایش هدایت گروه کثیری از عوامل اجرایی را به عهده گیرد. به گونه ای دیگر اگر یک مدرس، آموزش و توانایی ها و دانسته ها و مدیریتش در حدی نباشد که بتواند توانایی آموزش و هدایت دانشجویان و هنرجویانش را عهده دار شود در کار خود ناموفق خواهد بود فیلمسازان نیز با چنین وضعی روبه رو هستند.
سینما هنری است که در آن یک قصه در قالب تصاویر پی در پی و به هم چسبیده به نام «فیلم» به تصویر کشیده شده و همواره با موسیقی، دیالوگ ها و افکت های مورد نیاز و… توسط عواملی همچون بازیگران، فیلمبرداران، تدوین گران و… ساخته می شود، این هنر جزو پرهزینه ترین و پرطرفدارترین هنرها محسوب می شود.
در معماری، یک معمار باید پیوند و ارتباط و تقسیم فضاها را با یکدیگر بشناسد. نقش نور، نورگیری و نورپردازی را بداند و فضاهای مورد استفاده با مسیرهای حرکتی را با دقت بررسی کند. او باید برش را رعایت کند. نقاط ورودی برای ایجاد مفهوم حرکت و ارتباط را بداند. معمار از نقطه شروع می کند. نقطه، خط، سطح، حجم، فضاهای باز و بسته، پر و خالی و بازشوها را محاسبه می کند. راه و راهرو، پیوند فضاها در معماری است و برای ورود از فضایی به فضای دیگر نیاز به بازشوها لازمه کار است. فیلمساز خلاق و کارآمد تمام اینها را می داند، او خط به خط داستانش را دنبال می کند. روایت خطی شاید از اینجا نشات گرفته باشد. فیلمساز نقطه را هم می شناسد نقطه برای او ارزش خاصی دارد. از بازیگرش در روی نقطه بازی می گیرد، مسیرهای حرکتی را رعایت می کند، استفاده از نور برایش اهمیت دارد. جابه جایی از فضایی به فضای دیگر را دانسته عمل می کند. سطح و حجم برایش مهم است. صحنه به صحنه، همان فضا به فضایی دیگر است از فضای پر به خالی (داخلی- خارجی) وبالعکس بازیگرش را هدایت می کند. برش های مناسب لازمه کار او است. بر ستون های فیلمش تکیه دارد شروع فیلم و پایان کار مناسب فیلم از دغدغه های اصلی اوست و در پایان معمار و فیلمساز هر دو می خواهند ساخته و پرداخته آنی نخستین و آخرین کار آن ها نباشد.
پس اگر معمار، ساختمان موردنظرش را در بستر مناسبی نسازد و دقت کافی در ساخت نداشته باشد، با بنایی ضعیف و سست مواجه خواهد شد که نه تاب ایستادن در مقابل حوادث را دارد و نه آنقدر زیبا و مستحکم است که کسی در آن بیتوته کند. پس با این حساب یک کارگردان یا فیلمساز همچون معمار باید فیلم خود را در بستر مناسب تولید کند و در عین حال که به زیبایی شناسی اثرش می کند، نسبت به تقویت اجزای آن هم دقت کافی به خرج دهد. این رویکرد سال هاست در میان بسیاری از کارگردانان ما فراموش شده و بهتر است مورد بازنگری قرار گیرد.
*نویسنده و منتقد سینما

 از نگاه روزنامه ی آنلاین معماری و فیلم اینتریورز استنلی کوبریک با این شاخصه ها مورد خطاب قرار گرفته است: پرمدعا، فروتن، بیگانه، مبهم، بی پروا، تهی، آشفته، بیدادگر، شیطان صفت، بی عاطفه، شکیبا، ثابت قدم، بی شخصیت، گستاخ، محاسبه گر، پارانوئید، منزوی، رویایی، نابغه، جبار، زن ستیز، فیلم ساز، اصیل و به بیان کرک داگلاس جاودانه یک ” گُه با استعداد”.

بخش جالب توجه زمانی است، که از کوبریک درخواست شد، نظر خود را در رابطه با فیلم ادیسه ی فضایی بیان کند: ” این پیامی نیست، که من قصد داشته باشم، آن را در واژه بیان کنم.” خود فیلم یک “تجربه ی غیرشفاهی” است، در دو سوم فیلم هیچ واژه یا دیالوگی رد و بدل نمی شود. استنلی کوبریک یک راوی بصری است. در آثار او واژه ها فرعی می باشند.

  صحنه ی بسته شده ی ۲۰۰۱: یک ادیسه ی فضایی که ما آن را تحلیل می کنیم و ارائه می دهیم یک دایره از فضای باز فیلم را به ما نشان می دهد، دکتر دیو باومن یک دانشمندی که این سفینه را کشف کرده، و آن را پیش از مغلوب شدن به اچ ای ال کامپیوتری که سیستم سفینه را کنترل می کند، به یک جهان/ بُعد دیگر فرستاده است.

در پایان سفر سفینه ی معجزه آسای دیو در یک اتاق خالی با دیوارهای سفید ظاهر می شود. در این اتاق یک احساس آنی از فاصله از جهان خارج همچنین به طور کلی از تکنولوژی پدید می آید. معماری کلاسیک اتاق با نقاشی های رنسانس ثابت شده در دیوار به جای قاب بندی ساده با پنجره ها و آینه های طراحی شده تکمیل می شود. این اتاق شامل یک تخت خواب، چندین صندلی و کابینت و کاشی های درخشان کف می باشد. یک بررسی دقیق از این فضا به کشف چندین واقعیت کمک می کند: کاشی های کف به عنوان یک راهنمای ترکیبی درسرتاسر فیلم ظاهر شده، و به ما در تعیین سایز واقعی اتاق که از هشت تا ده کاشی با ابعاد تقریبی ۴ در ۴ ترکیب شده، کمک می کند. این پیشرفت از زمان در این فضا با تغییر پرسپکتیوهایی از کرکتر دیو سرعت گرفته است.

این دیاگرام پرسپکتیوهای متفاوتی را می سازد، و در هر زمان پرسپکتیو دیو تغییر می کند. و ما این تغییر را با یک عدد نشان می دهیم. در دیاگرام ما سفینه ی دیو در خطوط نقطه گذاری شده است. دیو در ابتدا چیزی در درون سفینه اش نمی بیند. اما بعد از آن او خودش را در طول اتاق می بیند. این اولین مثال ما از منظرهای در حال تغییر دیو می باشد. در این مثال ما به وضوح می بینیم، که یک صندلی در کنار سفینه ی دیو قرار گرفته است. این صندلی در دیاگرام ما با خطوط نقطه گذاری شده ارائه شده است.

استنلیی کوبریک از شات باز به پرسپکتیو دیو تغییر جهت می دهد، و ما می بینیم که سفینه ناپدید می شود. این صندلی گرچه پیش تر در کنار سفینه دیده شده است. اما در دیاگرام ما با خطوط نقطه گذاری شده بازنمایی شده است. این خطای مداوم تعمداً توسط فیلم ساز تولید شده است. در تعیین موقعیت صندلی، استنلی کوبریک یک تعادل ترکیبی با سفینه در اتاق حفظ کرده است. در لحظه ی بعد زمانی که سفینه ناپدید می شود. این صندلی به عقب در موقعیت دائمی اش و در ترکیب با باقی اتاق حرکت می کند.

زمانی که دیو به اتاق خواب خارج از اتاق می رود. چشمان او متوجه شخص دیگری می شود. و این مثال دوم از پرسپکتیو در این فضا است. دیو یک مرد مسن در حال غذا خوردن در همان فضا جایی که سفینه نشسته است، می بیند. مرد مسن از خوردن دست می کشد، و بر می گردد. و در اینجا تشخیصی نیست که او دیو را دیده است. و همانطور که او از صندلی بلند شده، و نزدیکتر می شود. ما متوجه می شویم، که او خود دیو می باشد؛ که بشدت پیر شده است. استنلی کوبریک یک شات باز از اتاق می گیرد، و ما می بینیم، که دیو اولی ناپدید می شود. دیو فرتوت همانطور که به خوردن ادامه می دهد،  به میز نزدیک شده، و به گیلاس شراب ضربه می زند.

سپس نگاه او به تخت معطوف می شود، و مکث می کند. و ما با سومین پرسپکتیو مواجه می شویم. دیو یک مرد مرده در تخت خود می بیند. و یک کلوز آپ نشان می دهد، این دیو در حال مرگ است. و یک واید شات ما را متوجه این موضوع می کند، که دیو میانسال دیگر در اتاق نیست. در اینجا یک سنگ در مقابل تخت او قرار گرفته است. و این چهارمین مثال ما از تغییر پرسپکتیو است. کوبریک از سنگ به تخت خواب جایی که دیو به با یک استار چایلد جابه جا شده، تغییر زاویه می دهد. یک شی جنین مانند در یک جسم کرو محصور می شود. استارچایلد پنجمین پرسپکتیو در این صحنه است. تغییرات در پرسپکتیو از پیشروی زمان در این سکانس مشتق می شود.

نقاشی های رنسانس تدایی گر موضوع باززایی است. استارچایلد محصول یک جهان آزاد از محدودیتهای تکنولوژیکی است. رویدادهای سکانس نهایی در یک سوختگی کند و ظریف آشکار می شود. اما زمان در یک میزان شدت یافته حرکت می کند. یک پیشرفت غیرخطی از زمان نشان می دهد، که دیو به صورت بالقوه برای دهه ها در این فضا ساکن بوده است. اما ما در جایگاه یک مخاطب همرا با دیو می بینیم، که زندگی سریعاً در گذر است. استنلی کوبریک به شکل ظریفی مثال های گذر زمان را  بدون منحل شدن یا محو شدن بلکه در یک روش کنترل شده همپوشانی می کند. این فضای منفرد درون این اتاق دیگر به زمان خطی محدود نیست.

طرح پیشنهادی معماران ووریدونگین؛ برنده رقابت طراحی پلازای مرکزی ماگوک در سئول

در رقابت طراحی پلازای مرکزی شهر ماگوک در سئول، که در تقاطع خیابان فستیوال در مرکز این شهر قرار گرفته است، پروژه ی تسلیمی معماران ووریدونگین، با طرحی پیچیده در محیط شهری اطراف خود به عنوان برنده انتخاب شده است.

این پلازا که محل تقاطع دو خط متروی شهری اصلی و قطار فرودگاه اینچئون می باشد، به یک گره ترافیکی بزرگ تبدیل شده است. سایت این پلازا، در نزدیکی اکوسیستم و فضای سبز متعلق به رودخانه هان قرار گرفته است و با اتصال به پارک جونگنگ و یک رابط فضای سبز بزرگ، به صورت بخشی از یک سیستم فضای سبز پیوسته درآمده است.

جهت گسترش جریان طبیعت گرای این منطقه ی سبز، یک پل عابر پیاده در محور شمال- جنوب سایت قرار گرفته است. با استقرار این پل، نه تنها هدف ارتباط میان پارک جونگنگ و رابط فضای سبز که به دلیل گذر خیابان فستیوال قطع شده، برقرار گشته است؛ بلکه از لحاظ عملکردی و توصیفی، این پل می تواند به یک شناسه ی شهری نیز بدل گردد. مسیر عابر پیاده، منطقه ی تجاری غربی را از میان پلازای فرورفته به خیابان فستیوال متصل می نماید.

پوسته ی خارجی پل عابر پیاده از پنل های خورشیدی، شیشه، دیواره های سبز و چراغهای ال ای دی تشکیل شده است. الکتریسیته ی بوجود آمده از این پنل های خورشیدی توسط چراغ های ال ای دی استفاده می گردند که توسط میزان رفت و آمد عابرین پیاده کنترل می گردد.

در مسیر اتصال به مترو، حسگرهای حرکتی نصب شده اند و اجزای فیزوالکتریک نصب شده بر کف پلازا، انرژی جنبشی ناشی از حرکت افراد پیاده را به سرعت به انرژی الکتریسیته تبدیل می نمایند، به طوریکه این انرژی به صورت لحظه ای منتقل گشته و محیط اطراف را روشن می نماید.

این سیستم های تعاملی به ترویج ارتباطات میان مردم و افزودن نشاط بیشتر به این پلازا کمک بسزایی خواهد نمود. پلازای فرورفته در سطح زیرزمین، اینستالیشن های متنوعی را جهت فعالیت های گوناگون اجتماعی ارائه می نماید. تراس های اطراف و سیرکولاسیون عمودی پلازا جهت ارتباط با سطح همکف، لایه های بیشتری را به فضا می افزاید تا تجسم پیچیده تری را ارائه نماید.

امکانات تجاری که نیاز به دسترسی های بیشتری دارند، در زیر تراس ها و بر روی سطح دوم جای گرفته اند؛ فضایی که جهت اتصال مترو و ترمینال طراحی گشته است. در این میان، یک مرکز خرید با ارتفاع متوسط نیز در سطح زیرزمین همراه با یک فضای نمایشگاهی استقرار یافته است.

از طریق بازشویی بزرگ، نور و تهویه طبیعی ِ فضای زیرزمین تامین می گردد. علاوه بر این، استفاده از عناصر سازگار با محیط زیست همچون حفاظت از جنگل کاری ها، سیستم جمع آوری آب باران، همراه با استفاده از انرژی گرمازمینی و انرژی خورشیدی، این پروژه را در بهینه سازی مصرف انرژی پیشتاز نموده اند.

طراحان این پروژه امیدوارند که با امکان انجام فعالیت های متنوع شهری، این پلازا همچون یک ارگانیسم زنده و پیچیده در محیط شهری ِ اطراف خود، همراه با برنامه های کاربری داخل و خارج میدان به یکپارچه ساز  ی و تکمیل این منطقه ی شهری کمک نماید.

سیری در اندیشه‌های تکنولوژی معماری به قلم محسن وفامهر

کتاب «سیری در اندیشه‌های تکنولوژی معماری» تالیف محسن وفامهر، مدرس دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران، از سوی انتشارات دانشگاه امام رضا (ع) منتشر شد.
این کتاب در هشت فصل اصلی تدوین شده است. فصل نخست این اثر به فلسفه تکنولوژی، تعاریف مربوط به تکنولوژی و نظرات دانشمندان در این‌باره پرداخته است.

فصل دوم کتاب حاضر با یک سوال اساسی آغاز می‌شود؛ «آیا تکنولوژی خنثی است؟» در این فصل با ارائه تئوری‌های مختلف سعی می‌شود به این سوال پاسخ درست و کاملی داده شود.

فصل سوم و چهارم کتاب، به دام‌های تکنولوژی و اثرات تکنولوژی از دیدگاه «لاری آ. هیکمن» اختصاص دارد و از فصل پنجم به بعد تاثیرات تکنولوژی بر ابعاد مختلف زندگی انسان‌ها بررسی می‌شود.

فصل‌های پنجم تا هشتم این اثر به ترتیب به موضوعات تاثیر تکنولوژی بر انسان، تاثیر تکنولوژی بر جامعه و جوامع انسانی، تاثیر تکنولوژی بر فرهنگ و هنر و تاثیر تکنولوژی بر معماری اختصاص دارد. همچنین در فصل هشتم، نمونه‌هایی از سازه‌ها و ساختمان‌های جدید که پیشرفت تکنولوژی نقش اساسی بر آن‌ها داشته است، به تفصیل معرفی شده‌اند.

کتاب «سیری در اندیشه‌های تکنولوژی معماری» تلاش می‌کند در قالب این هشت فصل، تعریف جامعی از تکنولوژی، فرهنگ و معماری ارایه دهد، دوره‌های مختلف ظهور تکنولوژی در قبل و بعد از انقلاب صنعتی را تشریح کند و علل آن‌را توضیح و بسط دهد و به این دلیل می‌تواند منبع خوبی برای دانشجویان دکترا، کارشناسی ارشد فناوری و کارشناسی، به‌ویژه دانشجویان رشته‌های معماری و تکنولوژی معماری باشد.

براساس محتوای این اثر، پس از انقلاب صنعتی و تحولات گسترده قرن بیستم، تکنولوژی به سرعت وارد زندگی بشر شده و آن‌را دچار تحولات اساسی کرده است. تکنولوژی نوین همراه خود، اثرات مثبت و منفی فراوانی برای جامعه انسانی به همراه داشته است و توانسته مستقیما بر فرهنگ، اقتصاد، تجارت و مذهب تاثیر غیر‌قابل انکار بگذارد.

درک رفتار تکنولوژی بدون شناخت صحیح از خود آن تکنولوژی و پیامدهایش ممکن نیست، لذا موضوع اصلی این کتاب، شناخت روند ظهور و رشد تکنولوژی و تاثیر آن بر جامعه انسانی و به‌ویژه معماری و فرهنگ است.

دکتر محسن وفامهر، مدرس و عضو هیات علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت و عضو وابسته دانشگاه بین‌المللی امام رضا (ع)، تاکنون بیش از ده‌ها عنوان کتاب، صدها عنوان مقاله و سخنرانی با محوریت تکنولوژی معماری ایرانی و اسلامی در مجامع تحقیقاتی و آموزشی داخل و خارج کشور ارائه داده و طراحی و اجرای پروژه‌های مختلف عمرانی و معماری را اعم از علمی، فرهنگی با سازه‌های گوناگون در نقاط مختلف تهران و سطح کشور به انجام رسانده است.

وی همچنین عضو هسته اصلی قطب علمی‌-‌فناوری معماری دانشگاه تهران، عضو شورای فناوری‌های نوین ساختمانی و عضو انجمن مفاخر معماری ایران است.

در پی فرمایشات مقام معظم رهبری، درباره لزوم تالیف و توسعه علوم انسانی ایرانی، اسلامی و جنبش تالیف علوم انسانی، دکتر وفامهر از پیشگامان این عرصه در حوزه معماری شد و از آن زمان تاکنون بیش از هفت عنوان کتاب با این محوریت کلی تالیف و عرضه کرده است که مجموعه دوجلدی «پرواز خیال و نقش سناریو در طراحی معماری» نیز از جمله آن‌هاست.

نخستین ویرایش از چاپ نخست کتاب «سیری در اندیشه‌های تکنولوژی معماری» با شمارگان یک‌هزار نسخه در ۳۹۵ صفحه، به بهای ۲۲ هزار تومان از سوی انتشارات امام رضا (ع) روانه بازار نشر شده است.