هوشنگ سیحون معمار برجسته ایران، در سن ۹۴ سالگی در کانادا دیده از جهان بست.

هوشنگ سیحون پایان نامه دکترای معماری خود را از دانشسرای عالی هنرهای زیبای پاریس «بوزار» دریافت کرد و در بازگشت به ایران در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران مشغول بکار شد تا با بهره گیری از میراث غنی معماری بومی ایران، به طراحی بناهای جامعه  ایران بپردازد.

طراحی آرامگاه های شماری از شخصیت های برجسته تاریخ و فرهنگ ایران از جمله آرامگاه های عمر خیام و کمال الملک در نیشابور و آرامگاه بوعلی سینا در همدان نمونه ای از آثار هوشنگ سیحون است که تلفیقی از دانش مدرن و سنت دیرینه معماری در ایران امروز است.

هوشنگ سیحون با شناختی که از جهان معماری داشت، حتی در طراحی بنای کارخانه های صنعتی نیز از زیبایی شناختی معماری بومی بهره گرفت تا محیط کار صنعتی نیز برخوردار از فضایی دلپذیر باشد. طراحی ساختمان‌های سازمان نقشه برداری کل کشور، کارخانه نخ ریسی کوروس اخوان، کارخانه آرد مرشدی، مجتمع آموزشی یاغچی آباد، سینما آسیا، سینما سانترال، کارخانه کانادادرای (زمزم فعلی) در تهران و اهواز از جمله آثار هوشنگ سیحون در حوزه معماری صنعتی در ایران است.

هوشنگ سیحون در کنار معماری، به نقاشی نیز می پرداخت. شماری از تابلوهای نقاشی او در سال ۱۳۵۱ خورشیدی در کنار آثار هنرمندانی همچون پابلو پیکاسو و سالوادور دالی در نمایشگاه هنری دانشگاه ماساچوست آمریکا به نمایش درآمد.

دستاوردهای هوشنگ سیحون در فرهنگ و هنر امروز ایران بویژه ایجاد ساختارهای علمی آموزش معماری در دانشگاه ها ماندگار است.