خانه ی جزیره ی گمبیر گریزگاهی برای آخرهفته های یک زوج جوان ونکووری با دو فرزندشان می باشد، که به شکل آرامبخشی در بالای یک صخره سنگی شیب دار در طول سواحل شمال شرقی جزیره ی گمبیر در کلمبیا بریتانیا نشسته است. طراحی آن یک نسخه ی معاصر از یک کلبه ی چوبی می باشد. که در لذت یک خانه ی مدرن با به حداقل رساندن تأثیر محیط ارائه شده است. گمبیر کاملاً خارج از شبکه و توسط منابع مستقل برای تولید گرما و برق مشرف بر آب و فضای سبز در یک پناهگاه خصوصی و جنگلی عمل می کند. این خانه ی منزوی صرفاً از طریق آب قابل دسترس است. و در یک توپوگرافی ناهموار، با دسترسی دشوار و ایجاد راه حل هایی با تمرکز بر اقتصاد فرمی و جزئیات ساده جای گرفته است.
تصمیم گیری های طراحی الزامات مصالح، به ویژه استفاده ی پراکنده از بتن و پیش سازی برخی از عناصر خارج از سایت را به حداقل رسانده، و تعداد سفر با قایق تحویل مصالح ساخت و از بین برنده ی ضایعات را کاهش می دهد . استراتژی روند ساخت کوچکترین اثرمحیطی را داشته، و حداقل مداخله در چشم انداز را تولید می کند. این ساختار دوگانه با طراحی یکپارچه هم به ویژگی ناهموار سایت و هم در کنترل محیطی سخت گیرانه مربوط به خط ساحلی پاسخگو می باشد.
دو جعبه ی روی هم چیده شده از چوب و تخته های سیمانی و اتاق خواب های شیشه ای عایق شده، دو اتاق خواب و یک آشپزخانه ی پلان باز، فضای نشیمن و ناهارخوری در طبقه ی دوم از شاخصه های فضایی این زیستگاه است. در سرتاسر طبقه ها و سقف وجود صنوبرها فضاهای گرم داخلی را تولید کرده، و یک قاب منسجم از آنچه که چشم انداز دریا و کوه می سازد، یا آشیانه گرفتن در جنگل های صنوبر راتولید کرده است. سقف گسترده به شکل ظاهری تجربه های داخلی و خارجی را بسط می دهد.
